|
شعر های من خوشا دردی که درمانش تو باشی افسوس که سرمایه ز کف بیرون شد زن گرفتم ، اشک و آب چشمم خون شد تا مهریه اش را طلبید از بنده چشمم سیه و زندگیم افسون شد -------------------------------------------------------------------------------------------------- ابر آمد و باز برسر سبزه گریست بی پول و دلار نمی باید زیست با این همه سرمایه که بنده دارم گریه ابر به حال من نیست -------------------------------------------------------------------------------------------------- نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ (وفا نكردي و كردم، جفا نديدي و ديدم شكستي و نشكستم، بُريدي و نبريدم) (مرا نصيب غم آمد، به شادي همه عالم چرا كه از همه عالم، محبت تو گزيدم) (جواني ام به سمندشتاب ميشدواز پي چو گرد در قدم او، دويدم و نرسيدم) آخرین مطالب 
آرشيو وبلاگ نويسندگان موضوعات |
|||
 |
